Σίγουρα η ενασχόληση με την επικαιρότητα και τα δρώμενα του ελληνικού πρωταθλήματος έχουν κάποιο ενδιαφέρον και συνήθως είναι αυτά ακριβώς τα νέα που επιθυμεί ο εκάστοτε αναγνώστης να διαβάζει με απώτερο σκοπό είτε την ενημέρωση, είτε να ακούσει μία διαφορετική άποψη για ποικίλα θέματα. Ωστόσο, στο χώρο του ποδοσφαίρου υπάρχει η δυνατότητα κάποιος, εκτός από την επικαιρότητα, να ασχοληθεί και σημαντικά ιστορικά γεγονότα, ή να κάνει ένα μίνι αφιέρωμα σε κάποιον παλιό ποδοσφαιριστή. Σε αυτή μου τη στήλη (ξέρω, το όνομα δεν είναι ιδιαίτερα πετυχημένο...) θα προσπαθήσω να κάνω αυτό ακριβώς.

Και στο πρώτο μου άρθρο θα ασχοληθώ με ένα από εκείνα τα αστέρια του ποδοσφαίρου που έχει διακριθεί για τις εξαιρετικές του επιδόσεις εντός των αγωνιστικών γραμμών αλλά που προκάλεσε με τη ζωή που έκανε σε τέτοιο βαθμό που να καταστρέψει τη καριέρα του. Μία καριέρα που θα μπορούσε να ήταν γεμάτη με τίτλους και περισσότερες διακρίσεις σε συλλογικό αλλά και ατομικό επίπεδο εαν δεν αποφάσιζε εν μία νυκτί, στα 26 του μόλις χρόνια, να εγκαταλείψει το άθλημα για το αλκοόλ, τις γυναίκες και γενικά τον άσωτο βίο. Ήδη αρκετοί από εσάς θα έχετε καταλάβει για ποιον μιλάω...

Για όσους δεν έχουν ήδη καταλάβει, αναφέρομαι στο χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτοκαταστροφικού ατόμου στον χώρο του αθλητισμού, τον υπερβολικά ταλαντούχο αλλά συνάμα αφελή George Best, τον ιρλανδό περιφερειακό επιθετικό που έφτιαξε το όνομα του φορώντας την ιστορική φανέλα της Manchester United, με την οποία κατέκτησε ότι υπήρχε σε τρόπαιο εκείνη την εποχή και συμβάλλοντας καθοριστικά στην επιτυχημένη πορεία της ομάδας σε Αγγλία και Ευρώπη κατά τη δεκαετία του 60' μέχρι τις αρχές του 70' όταν και παράτησε το άθλημα μετά από έναν αγώνα με την QPR (Queens Park Rangers).

Ο εν λόγω ποδοσφαιριστής ήταν ένας από τους πιο χαρισματικούς επιθετικούς που έχει δεί το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ένας εξαιρετικός ντριπλέρ με φοβερό σπάσιμο της μέσης, που χρησιμοποιούσε και τα δύο του πόδια και που μπορούσε να σκοράρει από το πιο εύκολο μέχρι το πιο ευφάνταστο γκολ. Ο Best ήταν, είναι και θα είναι από τους θρύλους του αθλήματος, λόγω της δυναμικότητας που απέπνεε στα γήπεδα, λόγω της εμβληματικής του φιγούρας, λόγω του ότι ήταν ένας ηγέτης εντός των αγωνιστικών χώρων, που έπαιρνε την ομάδα από το χεράκι και την οδηγούσε σε νίκες.

Στο παλμαρέ του συγκαταλέγονται τίτλοι όπως το πρωτάθλημα Αγγλίας, το κύπελλο Αγγλίας και το βαρύτιμο Κύπελλο Πρωταθλητριών, το σημερινό Champions League, ενώ σε ατομικό επίπεδο κατόρθωσε να κερδίσει το έτος 1968 τη διάκριση του καλύτερου ποδοσφαιριστή του κόσμου αλλά και του καλύτερου Ευρωπαίου ποδοσφαιριστή, τίτλοι σημαντικότατοι για έναν αθλητή σε προσωπικό επίπεδο.Και όλα αυτά έχοντας κάνει το ντεμπούτο του στην ηλικία των 17 και ολοκληρώνοντας τη καριέρα του 9 χρόνια μετά.

Η εμφάνιση του στον αγώνα κυπέλλου απέναντι στη Northampton αποτελεί τη πιο διάσημη εμφάνιση του καθώς στο συγκεκριμένο παιχνίδι φιλωδώρησε τον άσημο-τώρα- σύλλογο με έξι τέρματα, επίδοση ρεκόρ για το F.A Cup που δεν έχει καταφέρει κανείς να επαναλάβει. Η απόσυρση του Sir Matt Busby αποτέλεσε και τον σημαντικότερο λόγο για τον κατήφορο του. Άρχισε να καταναλώνει τεράστιες ποσότητες αλκοολούχων ποτών, να μην πηγαίνει στις προπονήσεις και εν τέλει να παραιτηθεί το 1974, πετώντας μία καριέρα κυριολεκτικά στα σκουπίδια. Η προσπάθεια του να επανέλθει στους αγωνιστικούς χώρους δύο χρόνια μετά με τη φανέλα της Fulham απλά ήταν ανέφικτη. Η διετής αποχή δεν του επέτρεψε να επανέλθει ποτέ.

Ο άσωτος βίος συνεχίστηκε. Περισσότερο αλκοόλ, περισσότερες γυναίκες, περισσότερα πεταμένα λεφτά για αυτοκίνητα και ρούχα τον έφθασαν σε σημείο εξαθλίωσης. Το 2002 εισάγεται σε κλινική με σκοπό αν του γίνει μεταμόσχευση ήπατος. Τέσσερα χρόνια αργότερα στην ηλικία των 59 ετών πεθαίνει και κηδεύεται στη γενετειρά του, το Μπέλφαστ της Ιρλανδίας. Στη κηδεία του παραβρέθηκαν πάνω από 100.000 άνθρωποι θαυμαστές αυτής της ποδοσφαιρικής ιδιοφυίας.

Το lifestyle του αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν για κάθε αθλητή και όχι μόνο. Είναι πραγματικά κρίμα να πετάξει κανείς ένα τέτοιο ταλέντο, ιδιαίτερα όταν έφθανε και στη καλύτερη ποδοσφαιρικά ηλικία. Ποιος πραγματικά ξέρει τι άλλο θα μπορούσε να είχε καταφέρει ο George Best αν δεν κατέστρεφε τον εαυτό του και αν δεν σπαταλούσε άδικα το ταλέντο του; Μάλλον κανείς δεν γνωρίζει. Ωστόσο, αυτά που μας προσέφερε είναι υπέρ το δέον πολλά και όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι πρέπει να τον ευχαριστούν για τις μοναδικές στιγμές που προσέφερε στον κόσμο.

Σας παραθέτω ένα βίντεο με τον μοναδικό George Best. Απολαύστε!